Hondje N is nog vrij jong, maar heeft niet de beste tanden. Het vorige dierenartsbezoek was erg stresserend (op het randje van traumatisch) verlopen voor hem. De dierenarts moest toen enkele tanden trekken maar ze was ook niet zo erg aardig tegen hem.
Dit keer heeft zijn gezin een afspraak gemaakt bij een andere dierenarts, die bekend staat om haar zachte en begripvolle aanpak.
N's baasje vraagt een consult aan om het bezoek voor te bereiden. Ze wil hem enerzijds graag inlichten over wat staat te gebeuren, maar wil hem anderzijds ook graag vragen wat hij nodig heeft. Kan zij iets doen voor, tijdens of na het bezoek aan de dokter? Ze staat open voor al zijn verzoekjes.
Ik geef N de beschrijving door die ik van zijn baasje heb ontvangen.
Wie gaat mee naar het consult, welke handelingen en acties kunnen plaatsvinden, op welk moment gaat zijn gezin naar huis & komen ze terug, de verdoving, ... Ook geef ik hem de ruimte om vragen te stellen en zijn onduidelijkheden te uiten.
Daarna vraag ik hem wat hij nodig heeft. Is er iets wat zijn mens kan doen voor of tijdens zijn bezoek aan de dokter? Wat een attente vraag merkte hij op. Het lijkt hem wel wat om een dekentje met de geur van zijn gezin bij hem te hebben.
Of er nog iets is, vraag ik hem. Hij denkt even na.
"Ja! Dapperkruid. Dat mag ze nog voorzien. Dat kan ik wel gebruiken!”
Ik had geen idee wat hij hiermee bedoelde. Ik zei z'n baasje later (zodat ik haar vooraf niet zou beïnvloeden) dat het me aan valeriaan deed denken. Grappig genoeg was ze dagen voor zijn ingreep op zoek naar een kruid voor een gezinslid en kwam steeds weer valeriaan tegen, zonder te weten waarom...
Dusja dapperkruid, een kruid waar je dapper van wordt! 🌻
Reactie plaatsen
Reacties