Stervensbegeleiding

Wat is stervensbegeleiding? 🤍

Als je geliefde dier ziek is en (vermoedelijk) eerstdaags zal overlijden, kan een gesprek echt helend maar ook verhelderend werken. Het geeft jouw dier de mogelijkheid zijn/haar laatste wensen kenbaar te maken maar ook jij kunt een boodschap doorgeven (vb. waarom de keuze van euthanasie). Het kan duidelijkheid scheppen in een emotioneel moeilijke periode.

Zo'n gesprek (of consult) ziet er anders uit dan een standaard gesprek. Het laat zich niet mooi inplannen en vraagt intenser contact tussen dier, eigenaar en dierentolk. Ik overloop geen standaardprocedure maar voel en leef mee. Daarin zit naar mijn ervaring veel schoonheid en liefde, ook al ben je overmand door verdriet. 

Victor's overlijden

Begin november is Victor, onze kater, plots erg ziek geworden. Nog geen 48 uur later overleed hij. Het kwam erg onverwachts, we hadden het geluk met spoed beroep te kunnen doen op bevriend dierentolk Joan Lormans. Ik wil graag delen waarom dit zo waardevol en helend was voor ons alle vier...

Victor wist niet wat er met hem aan de hand was. Zijn lichaam en geest lieten hem in de steek. ‘Waarom gebeurt dit? Wat is er met mij aan de hand? Waarom krijg ik geen controle over mijn lijf?’ vroeg hij. De verduidelijking bracht hem rust. Tijdens het gesprek konden niet enkel wij een boodschap overbrengen, maar ook hem aan het woord laten.

Wat waren zijn wensen? Zou hij natuurlijk sterven of gingen we naar de dierenarts? Was hij comfortabel in onze armen? Waar mochten we onze handen wel of liever niet leggen? En, op het moment van het overlijden, wat wou hij dan? Hij was blij te weten waar hij aan toe was, zo kon hij de hele dag gebruiken om ‘wat dingetjes’ af te ronden hier.

Na zijn overlijden wilde Victor dat zijn lichaam met respect behandeld zou worden. Hij vroeg ons om hem mee naar huis te nemen, zodat zijn lichaam daar tot rust kon komen. Het klinkt misschien gek voor sommigen – want, hij is toch dood? – maar dit was voor hem heel belangrijk.

Hij bedankte ons voor de mooie tijd samen. Hij zou ons vanaf nu op een andere manier helpen en bijstaan, hij maakte zelfs een grapje. ‘Humor blijft belangrijk,’ zei hij.

Ook Mona kreeg een gesprek met Joan. Ze kon geen contact maken met Victor, het maakte haar angstig en onzeker. Eenmaal ze wist dat hij ongeneeslijk ziek was, later die dag zou sterven maar nadien nog even terug mee naar huis zou komen, bracht dit ook bij haar wat rust. Ze had hem urenlang gemeden en kwam nu toch wat meer beneden zitten.

Mona gaf aan ook graag zelf afscheid te nemen van Victor’s lichaam. Ze vertelde ons dat dieren dat anders doen dus ‘dat we daar maar beter op voorbereid zijn’. Eenmaal terug van de dokter hebben we hem op een dekentje in de woonkamer gelegd tot het crematorium hem de middag erna kwam ophalen.

We waren de hele dag bij hem, in tranen maar evenzeer in sereniteit. Aangezien hij niet meer op zijn pootjes kon staan, lag hij constant in mijn of Andy’s armen. Voor mij was het een troost om te weten dat hij wist wat er stond te gebeuren en dat hij zijn laatste wensen heeft kunnen uiten. Het maakte het afscheid draaglijker, omdat er geen onuitgesproken zaken meer waren...

Wil je hier meer over weten of zit je me enkele vragen? 👉 Stuur me gerust vrijblijvend een mail.

❕Graag wil ook van de gelegenheid gebruik maken Joan Lormans @pallitino te bedanken! Niet enkel omdat zij zo last minute tijd kon vrijmaken om zowel met Victor als Mona te praten. Maar bovenal omdat ze dit vol warmte en liefde heeft gedaan!