Dierenpraat

Vorige maand besloot ik in de late namiddag nog een kleine wandeling te maken. Aangezien we op wandelafstand van een kerkhof wonen, ga ik daar wel eens een toertje doen en bij mijn favoriete boom op een bankje zitten...

Het stadsbestuur besteedt veel aandacht aan duurzaam insectvriendelijk groenbeheer. Naast gras wat niet elke 5 sec gemaaid wordt, is er ook veel ruimte voor wilde bloemen, struiken en bomen. Het kerkhof is hierdoor een trekpleister voor vogels. Zo tref je er onder meer mezen, merels en duiven aan, maar ook kauwen en eksters.

Ik was nog maar goed en wel het kerkhof binnengestapt of ik had al een paar eksters opgeschrikt. Als ik een paar paden verder ben, hoor ik plotseling gefladder en wat gemompel tussen enkele vogels. 

Daarna volgt dit uiterst korte gesprekje:


Ekster: Ghooo...
Er klinkt gezucht. Een ekster vliegt weg terwijl hij zich tot zijn soortgenoot wendt en duidelijk zijn ergernis over mij uit.

Rebekka: Ik blijf niet lang, hoor. Ik kom gewoon even wandelen. Binnen een halfuur gaat het sluiten en dan zijn jullie terug op jullie gemak.

Ekster: Wat komt die hier doeneigenlijk? Beetje storen zeker?!

Rebekka: Hmm, ja eigenlijk wel. Maar niet lang, hoor.
Ik probeer hen gerust te stellen. Of op z’n minst wat perspectief te geven.

Ekster: Ja maar ja zeg...!
Hij zucht diep en is geïrriteerd.


Ik wandel verder richting mijn bankje en moet toch even gniffelen.
Ik heb pas later door dat ik eigenlijk geen gesprek had mét de ekster, maar het gespreksonderwerp was ván de eksters.